Dag 13 - Chengdu

Bijgewerkt op: 29 jan 2020

De gids had ons gister al het programma verteld voor vandaag. Laat ik het netjes zeggen: niet iedereen zag het zitten. Er stond namelijk, voor de gehele dag, een bergklim op het programma. Het zou weer heel warm worden en dus was bergbeklimmen niet persé het beste vooruitzicht. De groep besloot dus ook (ongeveer) door de helft te gaan. De ene helft (inclusief helden Josephine, Alexander en Jiade) zouden de berg op gaan. De iets minder heldhaftige leden gingen naar een zijdemarkt een half uurtje bij het hotel vandaan.

Dinah en ik bevonden zich in de groep van minder heldhaftige mensen en waren eigenlijk best content met deze keuze. We konden wat later opstaan, rustig ontbijten en toen met een taxi naar de zijden markt. We waren met totaal 8 personen dus 1 taxi ging niet passen. De eerste taxi hadden we vrij snel gevonden. De tweede bleek een grotere uitdaging. Veel taxi’s die langs reden waren al vol. Toen er op een gegeven moment een lege taxi langs reed begonnen we allemaal hard te zwaaien. De taxi chauffeur zwaaide vriendelijk terug en reed vervolgens verder…. Volgensmij moest hij nog wakker worden.

Vrij snel na het zwaai debacle hadden we een taxi te pakken en nog sneller waren we op de markt. Bij het woord markt had ik verwacht dat het kraampjes buiten zouden zijn. Het bleek meer een verzameling van kleine winkeltjes met heel heel heel heel heel HEEL veel kleding. Het was meer een soort groothandel dan iets voor particulieren. De hoeveelheid chinezen die lagen te slapen in hun zaakje was aanzienlijk groot. Daarnaast waren wij westerlingen in dit groothandel volledig out of place. Aangestaard worden kreeg daar echt een nieuwe dementie.

Na hier een uurtje rond te hebben gelopen kwamen we tot de conclusie dat het toch niet helemaal was wat we dachten dus besloten we maar op zoek te gaan naar een goede bak koffie. Na even lopen vonden we een Starbucks. In verband met de warmte namen Dinah en ik lekker een ijskoffie. Dinah besloot daarbij een stuk “chinese thee cheesecake” te nemen… De smaak was, om t maar zo te zeggen, bijzonder. Gelukkig was zij er erg blij mee.

De Starbucks dat naast een groot en modern winkelcentrum. We besloten naar binnen te gaan op zoek naar een cadeautje. Vandaag was tenslotte de verjaardag van één van de groepsleden; Daphne. Na het vinden van t-shirts met Dick Bruna teksten in het Nederlands (hoe grappig is dat!!) vonden we een modern thee zaakje waar we een mooi setje uitzochten. Er was onderhand behoorlijk wat tijd verstreken en we hadden om 4 uur afgesproken in het hotel. Tijd om terug te gaan.

Inmiddels hadden twee personen in de groep besloten om nog even door te gaan naar een ander winkelcentrum. De overige 5 besloten (aangezien we niet in 1 taxi paste) gewoon lekker terug te gaan lopen. Aan het einde van deze wandeling was het tijd voor een goed koud biertje. En zo het geschiedde! Rond een uur of 4 was de rest van de groep nog niet terug van het hiken en dus besloten we lekker even op de hotelkamer uit te rusten.

Om half 5 kwam de groep helden binnen wandelen. Tijd voor een traditionele thee ceremonie met lokaal gehaalde taart voor Daphne haar verjaardag. We zingen luidkeels happy birthday (bij gebrek aan chinese vertaling gewoon lekker in het engels) en krijgen van de hotel dames ook borden met watermeloen en ander fruit, heerlijk! De fu-zusjes hebben de afgelopen dagen hard geknutseld aan een boek vol tekeningen en brieven voor Daphne en daar is ze erg blij mee.

Tijdens de thee ceremonie verschijnt Chen Wen (voornaam: Wen). Wen is een kennis van een ander gezin uit de reisgroep van 10 jaar geleden. Hij woont in Chengdu maar heeft het andere gezin ontmoet toen hij tijdelijk in Utrecht woonde. Het gezin in Nederland had aan ons gevraagd of we een cadeautje voor Wen mee wilde nemen om het dan in Chengdu aan hem te overhandigen. Onwijs leuk om een local te ontmoeten dus die kans hadden we gegrepen. Wen heeft in Nederland muziek gestudeerd en is nu Music Manager hier in China. Zijn vrouw Lei is harp docent en ze hebben samen twee kinderen Vivian en Leona. Vivian is 3 jaar oud en Leona 9 maanden. Als hij het hotel binnen komt is hij alleen. Hij verteld ons dat zijn kinderen precies voor aankomst in slaap zijn gevallen in de auto. Een half uurtje later haalt hij ze toch op en ontmoeten we ook zijn vrouw.

Na de thee ceremonie vertrekken we met de gehele groep & Chen Wen + familie naar het centrum van Chengdu. We doen dit, net als in Shanghai, met de metro. Best een avontuur maar dat is des te leuker! Met zn alle strijken we neer in een restaurant waar het eten voldoet aan al onze wensen. helaas staat de airco een beetje hard en was het (ondanks de bloedhete dag) echt koud. Ondanks dat was het heel gezellig en we spreken met Wen af om contact te houden zodat we misschien vrijdag nog kunnen ontmoeten. Zowel Vivian als Leona kunnen het heel goed vinden met de fu-zusjes dus ook die zien het wel zitten om nog een keer te ontmoeten.

Na het eten gaan we nog even het winkelcentrum in (Josephine, Dinah en ik) om te kijken bij de Monki. Winkels zijn hier door de weeks altijd tot 22 uur open en in het weekend zelfs vaak tot 24 uur. Dinah is onwijs fan van de Monki en wilde er daarom graag in China ook naar toe. Helaas is het item dat ze op het oog had niet meer aanwezig in de winkel. Snel terug naar het hotel met de metro dan maar. Nu is het tijd om lekker te gaan slapen. Morgen gaan we naar de Panda’s kijken, iets waar de meisjes al vanaf het begin naar uit kijken!

Liefs,

Rosanna

De rest van de Meedertjes