Vandaag was een enorme reis. Eerst ruim 2 uur met de bus van Linchuan naar Nanchang. Daarna met de trein ongeveer 5 uur naar Yichang. In Yichang lag de Yantze Gold Cruise 7 klaar voor ons. We begonnen de dag dus met een goed vooruitzicht!
We moesten weer ontzettend vroeg op staan. Aangezien we alle andere keren veelte vroeg op het station waren had een deel van de groep gevraagd of we niet wat later konden vertrekken. Onze gids Katherine verzekerde ons dat het écht nodig was zo vroeg te vertrekken. En zo gingen we met 16 man, moe en half wakker, de bus in om half 7. De gids kreeg meer dan gelijk. Rond kwart over 7 kwamen we terecht in een file. In China vind de file plaats tussen 7:00-10:00 en tussen 16:00 en 20:00. Wij klagen in Nederland altijd over de spits, ga voor de grap eens 2 uurtjes hier rijden en je bent volledig genezen van de Nederlandse file irritatie. Toeteren voor het leven, baanwisselen van links naar rechts vlak voor t stoplicht, midden op een kruising ruzie maken over wie wie heeft aangereden en stoppen en optrekken alsof schakelen niet nodig is.
Onderweg kwamen we wel meerdere malen bussen met kinderen tegen. Zij maar naar ons zwaaien alsof we beroemde mensen zijn. Wij maar filmen en gekken bekken trekken als echte Hollanders. Daarnaast waren we ook voor vrachtwagenchauffeurs een hele attractie. Vooral toen het raam van de bus open was en we naar buiten gingen hangen.
Eenmaal aangekomen op het treinstation van Nanchang hadden we nog een klein uur voor onze trein zou vertrekken. Allemaal nog even snel naar de wc, bakkie koffie halen en door de poortjes voor de trein. Eenmaal op het perron konden we, in tegenstelling tot de vorige keer, niet direct de trein in. We hadden stoelen in coupe nummer 14 maar er stond nergens aangegeven waar dit stuk van de trein dan zou stoppen. Toen de trein het perron binnen reed bleek dat we helemaal aan het einde moesten zijn. Flinke pas erin en op naar het einde van de trein dan maar. We werden flink opgejaagd door het fluiten van de conducteur dus echt relaxt instappen was het niet. Gelukkig zaten we binnen een minuut of 10 alle 16. En toen begon het houten-kont-kweken. Ik heb deze zomer 17 uur (op 1 dag) in de trein gezeten naar Venetië maar dit leek echt langer. De stoelen waren hard en het was behoorlijk warm. Gelukkig hadden de Meedertjes zich goed voorbereid. In China is het heel gebruikelijk om een heet water punt te hebben in de trein. Zodoende hadden wij allemaal noodles mee voor de lunch! JUM!
Eenmaal aangekomen in Yichang was de temperatuur onderhand opgelopen van 22 (Nanchang) tot 33 graden… Behoorlijk warm dus! Op t station werden we opgehaald door Fay, een goed engels sprekende gids die ons met een bus naar de boot zou brengen. We kwamen rond een uur of 4 aan. Zij vertelde ons dat inchecken eigenlijk pas kon vanaf 6 uur. Ze stelde voor om naar een klein museum te gaan om lokale borduurkunst te bekijken voor een half uurtje en daarna in een restaurant wat te gaan eten. We vonden het een prima idee en zodoende eindigde we in een atelier met allemaal onwijs mooie borduurkunst. Het waren allemaal van die typisch Chinese scènes in de meest prachtige kleuren. Na bijna allemaal een mooie borduurwerkje gekocht te hebben zijn we lekker gaan eten in een restaurant in de buurt. De streek waar we nu zijn (Hubei) heeft een keuken die ons heel erg aanspreekt. Het is wel écht chinees maar de combinatie van smaken past binnen het palet waar onze groep van houdt. Dit was in het vorige gebied (Sichuan) echt heel anders, daar vonden we de keuken een stuk minder lekker.
Na het eten werden we met de bus naar de pier gebracht om daar aan boord te gaan van de Yangtze Gold 7. Deze zou nog de gehele nacht aan de pier liggen en de volgende ochtend vroeg gaan varen. We zijn dus allemaal lekker naar onze kamers gegaan en gaan zo op tijd gaan slapen. Iedereen is behoorlijk moe van de lange dag.
Morgen de eerste verhalen van ons Cruise avontuur! Voor nu, Ajuu!
Liefs,
Rosanna
&
De rest van de Meedertjes