Poe.. waar te beginnen… dit was de intensiefste, mooiste, gekste en drukste dag van de gehele reis tot nu toe! zoveel indrukken en emoties dat het moeilijk is een grote lijn in het geheel te zien. Ga toch een poging doen het allemaal een beetje te beschrijven zonder dat het voor jullie lezers een brij aan onduidelijke informatie wordt.
Vanmorgen om 9 uur zijn we, na een stevig ontbijt met onwijs vieze koffie, met een bus richting Linchuan vertrokken. Dit was ongeveer 2 uur rijden en onderweg hebben we veel verschillende landschappen gezien. Het ging van stad tot platteland tot volledig verlaten spookdorpjes. Dit was ons ook in de trein al opgevallen, veel dorpen staan volledig leeg. Op een gegeven moment spotte we een soort “mini-heuveltjes” met allerlei bloemen erop. Sommige heel mooi versierd incl. stenen andere heel sober met 1 of 2 bloemetjes erop. Onze gids vertelde dat het graven zijn. Sommige liggen in verzamelingen en dat zijn dan vaak families. Ze hebben in China een feestdag waarop ze de doden eren en dan komen ze langs bij de graven. Verder dan dat lag het gebied waar we doorheen reden zo afgelegen dat ik me niet goed kan voorstellen dat er tussendoor veel mensen komen.
Eenmaal aangekomen in Linchuan keken we allemaal onze ogen uit. Wat was er in hemelsnaam gebeurd met dat “kleine” dorpje waar we 10 jaar geleden zijn geweest? overal stond hoogbouw. Zowel af als nog in aanbouw. De straten liggen loodrecht (beetje zoals in New York) en zeker rond het stuk met de overheid erin was alles picobello verzorgd.
We gingen bij aankomst direct naar het kindertehuis om de pleegmoeders te ontmoeten. Ook de straat waar dit aanstond was eigenlijk niet meer te herkennen. Het stond 10 jaar geleden een beetje alleen aan een weg en alleen de weg zelf was van asvalt, de rest was zand. Nu stonden er huizen, winkels, hoogbouw en bomen. De weg was dubbel zo breed en alle zandpaden waren vervangen voor een fatsoenlijke stoep.
We reden met de bus de oprit van het kindertehuis op en daar stond voor de deur een groepje vrouwen. Na niet heel lang hadden we door dat het de pleegmoeders waren. Dit was best wel een gek en emotioneel moment. Aan de ene kant zit je vol vragen en is dit het moment waarvoor je bent afgereisd naar de andere kant van de wereld. Aan de andere kant is die mevrouw een volkomen onbekende en weet je niet zo goed hoe je je moet gedragen rond zo iemand. Voor een van de gezinnen bleek onverwacht dat de pleegmoeder toch gevonden was. Bij een ander gezin was de pleegmoeder toch niet gevonden ondanks dat dit wel gecommuniceerd was. Het was dus direct bij aankomst een emotionele boel voor twee gezinnen.
De pleegmoeder van Jiade pikte haar zo uit de groep. Ze vroeg het nog wel even maar toen wij knikte begon ze echt te stralen. Naast haar stond een andere dame waarvan ik eerst aan nam dat het haar dochter was. Later kwamen wij er achter dat dit óók haar pleegmoeder was. Ze stond niet op de foto uit het dossier omdat ze die dag ziek was… Jiade heeft dus niet 1 maar twee pleegmoeders!!
Beide dames waren volledig weg van Jiade haar lange haar en konden er dan ook niet afblijven. Ook vonden ze het fotoboekje dat we mee hadden genomen erg mooi en hebben ze voor Jiade ook cadeautjes meegenomen. Hoewel we de verpakking nog niet daadwerkelijk hebben opengemaakt lijkt het erop dat ze een enorme hoeveelheid aan chinese melk heeft gekregen.
Na wat aandringen van de gids zijn we met z’n alle naar binnen gegaan om daar in een soort conference room plaats te nemen. Hier hingen spandoeken met de chinese namen van de kinderen met daarop “Welcome back Fu Jia De Back Home”. Ik was eigenlijk nog helemaal niet emotioneel maar toen ik dat zag kreeg ik toch wel even een brok in mijn keel… We hebben met de gebrekkige vertalingen van de gids weten te bevestigen dat ze als baby op de rug gedragen werd en daarom graag met haar speelt. Daarnaast was Jiade als kind onwijs dol op honden en motoren. Het bleek dat de buren van de pleegmoeders een hond hebben en dat Jiade als baby mee is geweest met een van de pleegmoeders op de brommer naar de stad. Onze vermoedens klopte dus al die jaren. De reden dat ze twee pleegmoeders had was omdat een van de dames in kwestie nierpatiënt is en dus niet goed rond kan lopen met kinderen. Ze leven samen in een huis en hebben dus samen voor Jiade gezorgd.
Na deze bijzondere ontmoeting zijn we met de directrice van het kindertehuis gaan lunchen. Op traditionele wijze, met een draaitafel en heel veel bijzonder eten. In eerste instantie zaten we in een te kleine kamer. De directrice liet even haar gemene kantje zien en prompt werden we verhuist naar een grotere ruimte. Tijdens het eten kwam het bericht dat ook van het laatste gezin de pleegmoeder toch nog gevonden was!! We zouden later op de middag terug gaan naar het tehuis om haar te ontmoeten.
Na de lunch gingen we met de bus langs de vindplekken van de kinderen. Dit bleek niet heel makkelijk omdat de documentatie hier niet altijd even goed van is. Jiade is gevonden voor het kindertehuis dus daar zijn we bij terugkeer naar het kindertehuis, voor de laatste pleegmoeder, langs gelopen. Helemaal aan het einde mochten wij nog in het kindertehuis zelf kijken. Vragen die we stelde bleven een beetje onbeantwoord maar we hebben met een hele leuke en lieve groep kinderen ongeveer een kwartiertje kunnen spelen. Er zaten hier vooral veel jongens en bijna allemaal met een geestelijke beperking. Toen we binnen kwamen zaten ze allemaal netjes aan een tafel tv te kijken. Na eventjes contact te maken begonnen ze wat losser te worden en hebben we onwijs leuk met springtouwen gezwaaid. Meer was er ook niet nodig om een onwijs brede lach op hun gezicht te toveren. Het was zo ongelofelijk mooi om te zien!
Inmiddels zijn we in ons hotel aangekomen. Het is het enigste internationale hotel in deze streek en toch is alles in het chinees geschreven. Best lastig haha… vanavond we weer uit eten in een 5 sterrenhotel in ditzelfde park & daarna gaan we allemaal eens goed bijkomen van deze lange dag. Er zit een prachtig bos/park achter het hotel met traditioneel chinese bouwwerkjes dus daar gaan we zeker nog een kijkje nemen! verder zijn we hier morgen nog de hele dag & nacht. Vrijdag reizen we door naar de cruiseboot!!
Het was al met al een hele bijzondere en mooie dag.
Liefs,
Rosanna
&
De rest van de Meedertjes
Foto 1: Jiade samen met haar pleegmoeders voor het "welcome back" spandoek
Foto 2: Jiade haar haar wordt in een mooie vlecht gedaan door een van haar pleegmoeders
Foto 3: Pleegmoeders zijn blij met het foto boekje
Foto 4: Pleegmoeder 1 (naam hebben we alleen in chinese tekens)
Foto 5: Pleegmoeder 2 (naam hebben we alleen in chinese tekens