Vandaag ging om kwart voor 6 de wekker. We moesten om half 7 in de lobby verzamelen om vervolgens met een busje naar een van de vele treinstations te gaan in Shanghai. Deze zou vertrekken om 9 uur en de gids vertelde ons dat we echt vroeg weg zouden moeten omdat we het anders niet zouden halen. Niets bleek minder waar, we waren twee uur voor dat de trein vertrok al op het station! Gaf ons wel tijd om in de veelte lange rij bij de Starbucks te gaan staan. Gelukkig ben ik niet de enige in de groep die een goede kop koffie kan waarderen.
Om kwart voor negen stipt ontstond er een soort massieve beweging in de menigte, de poortjes naar ons perron waren open! Dit is dus echt heel anders dan Nederland, de poortjes gaan vlak van te voren open en als je aankomt op het perron kun je gelijk de trein in stappen. Best een slim concept om mensen bij de winkels in de buurt te houden!
In de trein hadden we mooie plekken al duurde het wel even om met de groep van 16 allemaal de juiste stoel te hebben. In de trein spraken we een dame die samen met haar dochter (die maar al te geïnteresseerd was door Dinah haar kleurboek) en zus ook naar Nanchang reisde. Ze woont en werkt in Shanghai en was nu onderweg naar haar ouders. Het was opvallend dat er geen man bij was. Ze vertelde dat ze onderwijzeres was in de toerisme sector en dat haar maandelijkse inkomen rond de 6.000 yuan lag. Een trein ticket voor de trein waar ze nu in zat kost ongeveer 300 yuan… 1/20ste van haar hele maandinkomen!
De trein was duidelijk van een andere soort dan de “lokale” treinen. Hij reed constant op een speciaal spoor, zag er keurig netjes uit en ging wel ruim 300km per uur. Ondanks de luxe die mij opviel zaten er toch veel chinezen in de trein. Het is wel duidelijker dat ze hier beetje bij beetje welvarender worden. Ook zie je steeds meer mensen met twee hele jonge kinderen. Iets dat voor de afschaffing van de eenkindspolitiek op openbaren plekken echt niet voor kwam.
De treinreis duurt totaal iets meer dan 3 uur en bij aankomst worden we opgehaald op het station door twee gidsen. Een jongen en een meisje. Wat een aantal mensen in de groep gelijk opvalt is dat de jongen heel veel sproeten in zijn gezicht heeft, dat is best bijzonder voor een Chinees. Eenmaal in de bus is er iemand uit de groep brutaal genoeg om te vragen of de twee een stelletje zijn. Behoorlijk gegeneerd geven ze toe dat dat inderdaad zo is, bang om beoordeeld te worden. Ze zijn tenslotte nog niet getrouwd. Het is duidelijk dat de jonge generatie chinezen echt anders tegen dingen aankijken maar zich nog heel erg bewust zijn van het oude regime & oude tradities. Na meerdere malen gezegd te hebben dat wij het totaal oke vinden en dat het in Nederland al jaren zo gaat (verkering, samenwonen en dan pas trouwen) beginnen ze wat losser te worden.
We rijden door de stad op verhoogde wegen, iets wat je in China echt overal ziet, de gehele infrastructuur ligt zo’n 5-20 meter boven de stad. Bij een bepaalde afslag herken ik opeens de omgeving van 10 jaar geleden. Gek hoe iets 10 jaar later nog zo ontzettend herkenbaar kan zijn. En ja hoor, we slaan de hoek om en daar staat het Galactic Peace Hotel waar ik zulke goede herinneringen aan heb. De hal is nog steeds van hetzelfde marmer en ook de geur op de gangen is geen steek veranderd. Alles lijkt wel een stuk kleiner dan in mijn herinnering. Niet heel gek natuurlijk, ben zelf een stuk groter! Dinah en ik slapen opnieuw samen op een kamer. We zitten op de 15e verdieping (1 hoger dan 10 jaar geleden) en hebben exact hetzelfde uitzicht. Nostalgie is in overvloede aanwezig.
De hotelkamer heeft een bad en daar heb ik heerlijk gebruik van gemaakt. Van dat zitten in de trein krijg je toch behoorlijk stijve spieren en een houten kont namelijk! Zometeen gaan we zwemmen en daarna gaan we eten in het hotel. Het buffet hier 10 jaar geleden staan bij iedereen nog in het geheugen alsof het gister was, zó spectaculair was het toen. Hopen dat het daardoor niet heel erg tegenvalt!
Morgen reizen we (met dezelfde gids) door naar Linchuan. De plek waar de 4 meisjes (en dus ook mijn zusje) vandaan komen. Dat wordt allemaal best een beetje gek. Niet alleen omdat de geschiedenis dan in een keer heel dichtbij komt maar ook omdat we daar in echt een lokaal chinees “dorp” (denk hierbij aan een redelijke Nederlandse stad) zitten. Dit betekent dat we een kant van China gaan zien die relatief onbekend is. Ik ben heel benieuwd wat dat gaat brengen!
Afhankelijk van het hotel dat we dat hebben post ik de verslagen van de aankomende dagen misschien wat later. We houden jullie gewoon een beetje in spanning ;)
Liefs,
Rosanna
&
De andere Meedertjes