Dag 3 - Dag in Shanghai

Bijgewerkt op: 29 jan 2020

De eerste echte dag in Shanghai. Na gister gegeten te hebben was het eigenlijk te vermoeiend om echt nog een indruk van te stad op te doen. Vanochtend besloten we vroeg te verzamelen. Om half 9 namen we plaats in een soort balzaal in het hotel. Denk hierbij aan een wit met lichtblauw glazen plafond, kroonluchters, prachtige vloer en houten muren met balkonnetjes. Later hoorde we dat dit een van de mooiste zalen in heel Shanghai is… Zit je dan met je kopje koffie en je broodje ei met bacon!

Rond een uur of 10 vertrokken we richting de bund. Daar gingen we met een verschrikkelijk toeristische attractie onder de rivier door. Het was echt de ultieme combinatie van praktisch vervoer en vermaak. We zaten in een soort skilift maar dan op wielen. Deze werd door de lange tunnel over een baan gereden. Deze tunnel was volledig versierd met spacende verlichting. (kan er geen ander woord voor gebruiken…). Voor het geval je eigen fantasie nog niet voldoende werkte klonk er in de cabine nog een robot achtige stem die toelichtte wat de lichtjes allemaal uitbeeldde.

Eenmaal aan de andere kant van de rivier hebben we nóg toeristische gedaan. We gingen in de lange rij staan voor de Oriental Pearl TV tower. Een van de prachtstukken van de skyline van Shanghai. Eenmaal in deze rij begon een vrouw een heel gesprek tegen mijn zusje in het chinees. Die keek behoorlijk glazig want ondanks haar voorkomen spreekt zij natuurlijk geen woord chinees. Gelukkig hadden we van het reisbureau een kaartje gekregen waarop stond “ik ben chinees maar spreek geen chinees”. Dit liet mijn zusje zien aan de man van het echtpaar. Hij moest er behoorlijk op studeren maar de boodschap kwam wel over. Niet dat het echt hielp, de vrouw babbelde gezellig verder enkel nu met een stuk meer en grotere gebaren.

Met de lift stegen we omhoog in de toren tot maar liefst 263 meter. De toren in zijn totaal is ruim 400 meter maar de rest was enkel toegankelijk met een extra (en duur) kaartje. Het uitzicht mocht er op 263 meter echter ook niet om liegen. Wat ongelofelijk raar om zo van boven op Shanghai te kijken. Het had een klein beetje iets weg van New York, allemaal wolkenkrabbers bij elkaar. Helaas wel redelijk mistig dus het uitzicht reikte niet verder dan een straal van 500 meter om de toren heen. Op de binnenmuren hingen foto’s van alle torens die, net als deze, lid zijn van de World Federation of Great Towers. Als trotse Rotterdammer de Euromast ook nog gespot op de muur!

Na het eerste observatie deck waren we eigenlijk al op weg naar de uitgang toen we een verdieping lager het tweede observatie deck ontdekte. Dit noemde ze het “transparant observation deck”. Iets waarvan je je natuurlijk direct afvraagt wat dat dan precies inhoud. Het was vrij letterlijk, de vloer van het tweede observatie deck was van glas. Je leest het goed, GLAS! Heel spannend maar stiekem het leukste van de toren! Op 259 meter boven de stad zitten, daar krijg je toch wel een beetje kriebels van. De kinderen leken het echter geen seconde eng te vinden. Die lagen binnen 5 minuten lang uit op de grond om foto’s te maken van een gebouw met een Mickey Mouse hoofd op het dak dat pal onder de toren stond!

Na een broodje te hebben gegeten zijn we terug gegaan naar de andere kant van de rivier (opnieuw met de space tunnel) om vervolgens opzoek te gaan naar een park met een thee huis. In Nederlandse begrippen is het woord “park” een omschrijving voor een plek met veel groen, rust en een plek voor kinderen. Chinezen kijken hier blijkbaar echt anders tegen aan. Het waren met name traditionele gebouwen, in een onwijs druk stuk van de stad met hier en daar bomen en bloemen. Wat wel opvalt is dat er in Shanghai veel groen is voor een stad, vind ik als facilitair manager in spe vanzelfsprekend heel positief haha! De drukte en duwende chinezen maakte het uitizicht niet minder mooi. De bouw in het oude gedeelte van Shanghai zorgde er voor dat ik vandaag echt realiseerde dat ik in China ben. De winkels die in deze oude gebouwen zitten zijn wel heel modern. Toch een gek gezicht, een Starbucks in een traditioneel chinees gebouw.

Naast het park zat ook een vijver met een brug. Deze brug liep in hoeken zodat je niet gevolgd zou worden door geesten. Deze kunnen volgens Chinese verhalen namelijk alleen rechtdoor. Nou was het zo druk op en rond die brug dat je die geesten volgens mij sowieso wel kwijt was geraakt! Daar heb ik ook model mogen spelen voor een chinese meneer met camera die, zonder te vragen, rustig een hele fotoshoot stond te houden. Overigens is dat sowieso iets dat ze veel minder doen dan 10 jaar geleden. Toen werd er telkens gevraagd of je op de foto wilde. Tegenwoordig hebben ze allemaal een selfiestick waarmee ze dan heel sneaky met je op de foto gaan. Tenminste, sneaky, dat denken ze zelf haha. Als ze merken dat je ze door hebt, dan doen ze heel snel of ze iets anders belangrijks aan het doen zijn. Wat in sommige gevallen betekent dat ze “op de foto gaan” met een thee reclame… Stiekem kunnen wij er allemaal best om grinniken.

Nu zijn we weer terug in het hotel en hier gaan we zo ook eten. Het is namelijk best wel vermoeiend om 8 uur door een stad te slenteren tussen een chaotische menigte chinezen en toeristen. Vanavond gaan we de bund weer op voor wat mooie avond foto’s van de skyline!

Deze foto’s delen we ook snel met jullie in een volgende post :) (heb er stiekem al 1 toegevoegd!)

Liefs,

Rosanna

De rest van de Meedertjes